شرح حدیث 1

بسم الله 

این شرح حدیث به نقل از حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) میباشد

رُوِیَ عَن الصّادِقِ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ:

کَم مِن نِعمَةٍ لله تَعالی عَلی عَبدِه فی غَیرِ اَمَلِه وَ کَم مِن مُوَمِّلٍ اَمَلاً اَلخِیارُ فی غَیرِه[1]

 

ترجمه حدیث: حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: چه بسیارند نعمت­هایی که خداوند متعال به بنده خود عطا می­کند، بدون آن که بنده آرزوی آن نعمت­ها را کرده باشد؛ و چه بسیار آرزومندانی که چیزهایی را آرزو می­کنند که خیر و صلاح آنان در آن آرزو نیست.

 

شرح حدیث: خداوند به انسان نعمت­هایی عطا می­کند که حتی به فکر و ذهن او خطور نکرده که آرزویش را بکند و هیچ گونه درخواستی هم نکرده است؛ نعمت­های فراوانی که من نمی­خواستم و نمی­دانستم، ولی خداوند از روی فضل و رحمت خویش و بنا بر مصلحت و خیر انسان چه مادی و چه معنوی به او عنایت فرموده است. چه بسا انسان آرزویی می­کند و به دنبال آن می­رود و به آن هم می­رسد، ولی بعد از رسیدن به آن آرزو تازه مصیبت و گرفتاری او شروع شده و پشیمان می­شود.

 آرزو و درخواست نعمتی از خداوند نکردی ولی چون خیر تو در آن بود به تو داده است. گاهی نیز آرزو و درخواستی کردی و به بعضی از آن­ها رسیدی؛ اما دیدی وامصیبتا و بی­خود آرزو کرده­ای. مانند مال، مقام، فرزند، فلان همسر و... انسان که علم و قدرت کافی ندارد و خیر و صلاح خویش را آن­چنان که باید نمی داند، چه باید بکند؟! بهترین و تنها راه­حل این است که آرزوها و حاجت­های خود را نیز به عهده او بگذارد؛ زیرا خیر خود را تشخیص نمی­دهد که چه بخواهد تا به نفع او باشد؛ پس باید نفع و خیر را از خدا بخواهد تا او خودش انتخاب کند. ولی انتخاب راه درست و صحیح برعهده خود انسان است.

 نمی­شود که کارهای انسان شر باشد ولی از خداوند طلب خیر کند؛ زیرا نتیجه عمل شر، شر است. ولی ثمره و میوه خوبی، خیر و برکت است. انسان بگوید: «حسبُنا الله و نعمَ الوَکیل» و یا «اُفوِّضُ اَمری اِلَی الله»

---

[1]بحارالانوار، جلد 75 ، صفحه 243