سر آغاز

یا قدیم الاحسان بحق الحسین.....

لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم

 

حسبنا الله و نعم الوکیل نعم المولی و نعم

 النصیر....

علیکم منی سلام....

حبیب باش که دعوت به کربلات کنند...

هر کس که جا بماند بی کربلا بماند ابن السبیل دنیاست.....

شرح حدیث 3

قالَ عَلِیٌّ اَمیرالمُؤمِنینَ عَلَیهِ السَّلامُ:

 اَلتَّقَرُّبُ اِلَی اللهِ تَعالی بِمَسأَلَتِه وَ اِلَی النّاسِ بِتَرکِها[1]

 

ترجمه حدیث: حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند:

تقرّب به خدا پیدا کردن و به او نزدیک­تر شدن، به درخواست کردن از او وابسته بوده و تقرّب به مردم، به این­که ازمردم درخواستی نکند.

 

به نقل از حاج اقا مجتبی تهرانی (ره): در روایات داریم: اعمالی باعث تقرّب و نزدیکی انسان به خداوند می­شود که سرآمد آن­ها اطاعت از خداوند، انجام فرامین الهی و انجام واجبات، ترک محرمات، آلوده نشدن انسان به معصیت که تعبیر به ورع می­شود و از لحاظ بیرونی و درونی اخلاص در عمل و نیّت و... است.

 در این روایت حضرت علی علیه السلام می­فرمایند: درخواست و دعا کردن از خداوند باعث قرب به خداوند و نزدیکی انسان به او می­شود. یک وقت انسان از خداوند درخواست قرب می­کند که از حاجت­ها بوده و خوب است ولی در این جا مسأله بالاتر است، که انسان همه چیز خود را اعمّ از مادی و معنوی، دنیایی و آخرتی را از خداوند بخواهد. همین درخواست، موجب نزدیکی او به خداوند می­شود و خداوند به او آبرو داده و آبروی بیش­تری کسب خواهد کرد.

 در مقابل اگر می خواهی پیش مردم آبرو پیدا کنی، از آنان خواسته و درخواستی نداشته باش، زیرا همین که به مردم رو بیندازی، آبرویت از دست می­رود، زیرا مردم فقط یک وسیله هستند و این وسیله زمانی قابل استفاده است که صاحب وسایل یعنی خداوند بخواهد و تا خداوند چیزی را نخواهد هیچ حرکتی انجام نمی­شود. پس فقط درخواست از خداوند است که باعث رسیدن انسان به مقصود و افزایش آبروی او می­گردد.

 انسان بداند که هیچ دعایی نزد خداوند رد نمی­شود، زیرا خداوند آن درخواست را اجابت می­کند و اگر به صلاح او نباشد، چیز دیگری که خیر او می­باشد به جای آن عنایت می­فرماید؛ البتّه انسان باید موانع استجابت دعا مانند گناه و... را برطرف نماید.

یا غریب الغربا...

السلام علیک یا امام الرئف...

چون ماهیان برکه‌ام، بی‌تاب ماهم یا رضا !

از عاشقانِ «عاشقی با یک نگاهم» یا رضا !

 

من خوب می‌دانم بدم اما دوباره آمدم

خاکیِ راه مشهدم پس سر به راهم یا رضا !

 

به به! چه می‌آید به هم ترکیب ما، آخر بر آن

صحن سفید مرمرت، خالی سیاهم یا رضا !

 

وقت نظر بر گنبد و گلدسته‌های عرشیت

افتاده با عمامه‌ها از سر کلاهم یا رضا !

 

تو شرط مستی هستی و هستم ز نیشابوریان

در صحن جمهوری اگر «مشروطه‌خواه»م یا رضا !

 

مشروطه و مشروعه را دادم به دست عاقلان

در مجلس مستان تو با پادشاهم یا رضا !

 

یادم نمی‌آید یکی از دردهای بی حدم

شکر خدا پهلوی تو من روبراهم یا رضا !

 

از ماه زیباتر تویی، از نوح آقا تر تویی

با اینکه بدنامم ولی دادی پناهم یا رضا !

 

من در بهشتم پس قسم ساقی! به سقاخانه‌ات  

حتما کشیده دست تو خط بر گناهم یا رضا !

 

پیش ضریحت پیشتر خیر دو عالم خواستم

عمریست من شرمنده‌ی آن اشتباهم یا رضا !

 

یا ضامن آهو! بگو صیاد آزادم کند

تا صحن آزادی شبی باشد پناهم یا رضا !

 

از آب سقا خانه‌ات یک جرعه نوشیدم ببین

«رَستم از این بیت و غزل» من مست مستم یا رضا !( قاسم صرافان)

خدایا شکرت :)

شرح حدیث 2

بسم رب الفلق

نقل از حاج اقا مجتبی تهرانی (ره):

روی عن حسین بن علی علیهما السلام فی دعائه:

«اللَّهُمَّ لَا تَسْتَدْرِجْنِی بِالْإِحْسَانِ وَ لَا تُؤَدِّبْنِی بِالْبَلَاءِ.»

در دعایی از امام حسین«صلوات‌الله‌علیه» منقول است که حضرت ‌فرمودند: «اللَّهُمَّ لَا تَسْتَدْرِجْنِی بِالْإِحْسَانِ»، خدایا! من را با احسان کردن آزمایش نکن. روش خدا این است که با اعطاء نعمت و احسان، بندگان را امتحان می‌کند. خدا این‌طوری است که هم وقتی نعمت می‌دهد و هم هنگامی‌که نعمت را می‌گیرد، در حال امتحان است. در هر دو خدا امتحان می‌کند. یکی از معانی استدراج همین است. در روایتی از امام زین العابدین«صلوات‌الله‌علیه» منقول است که حضرت در را بطه با استدراج فرمودند:  اگر خداوند نعمتی را بدهد و تو شکر نعمتش را فراموش کنی، برای مرتبة دوم به تو نعمت می‌دهد و امتحانت می‌کند تا ببیند آیا شکرش می‌کنی یا باز هم فراموش می‌کنی. اگر باز هم سپاس نگویی، برای مرتبة سوم، یک نعمت دیگر می‌دهد. اگر شکر نکردی یکی دیگر می‌دهد. عجب امتحانی است! خدا این‌طوری امتحان می‌کند. این استدراج این‌گونه است: نعمت دادن، فراموشی و غفلت از شکر .

در این دعایی امام حسین«علیه‌السلام»  می‌فرمایند: خدایا من را با استدراج امتحان نکن؛ یعنی خدایا! نعمتی که از شکرش غفلت خواهم کرد را ‌نمی‌خواهم. این دعا خیلی مهم است! نعمتی که همراهش غفلت از شکر است را نمی‌خواهم.

بخش دوم دعا: «وَ لَا تُؤَدِّبْنِی بِالْبَلَاءِ»، اگر از امتحان باصطلاح رفوضه درآمدی، خدا باید با تو چه ‌کار کند؟ اگر بچّه کار اشتباهی کند با او چه می‌کنند؟ ادبش می‌کنند. باید گوشش را بگیری بمالی. حضرت می‌فرمایند: خدایا، من را با بلا ادب نکن! اگر من خطا کردم، من را این‌طوری ادب نکن! چون تحمّل بلای تو بسیار مشکل است.

بحارالانوار ج75 ص127

سبحان من لا ینبغی التسبیح الا له

بسم الله الرحمن الرحیم...

رجب ماه خداست... ماه آماده شدن برای میهمانی که برایمان تدارک دیده است ماهی که میزبانش خود خداست. رجب ماه خداست و شعبان ماه پیامبر و رمضان ماه بندگان خداست... واسطه فیض بودن پیامبر چه خوب خودش را نمایان ساخته است.

در دعاهای ماه رجب این دعا سخت به جانم نشسته است...

خاب الوافدون علی غیرک... آری حقیقت همین است کسی که بر غیر تو وارد شود محروم است، از همه چیز محروم است... همین است که میگویند محبت این دل از ان خداست باید مست وجود حضرت حق شد باید وقف او بشوی که اگر نشدی محروم هستی 

و خسر المتعرضون الا لک...و آنکه به غیر تو روی آورد زیانکار است... همین که بنده ی خدا و ساخته ی دست او برایت بزرگ جلوه کرد برایت حکم خدا پیدا کرد دچار خسران میشوی باید بدانی تو و امثال تو فقیر درگاه حضرت حق هستید اگر غنی و مولی بودن او را از یاد ببری خسران زده میشوی...

و ضاع الملمون الا بک... و هرکه به درگاه غیر تو رود محتاج گشته... اگر به سمت بنده اش بروی محتاج خلق خدا شده ایی به سوی هرکه غیر از مولایت روی محتاج او شده ای باید بدانی لا حول و لا قوه الا بالله ... بدانی حسبنا الله ... 

شرح حدیث 1

بسم الله 

این شرح حدیث به نقل از حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) میباشد

رُوِیَ عَن الصّادِقِ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ:

کَم مِن نِعمَةٍ لله تَعالی عَلی عَبدِه فی غَیرِ اَمَلِه وَ کَم مِن مُوَمِّلٍ اَمَلاً اَلخِیارُ فی غَیرِه[1]

 

ترجمه حدیث: حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: چه بسیارند نعمت­هایی که خداوند متعال به بنده خود عطا می­کند، بدون آن که بنده آرزوی آن نعمت­ها را کرده باشد؛ و چه بسیار آرزومندانی که چیزهایی را آرزو می­کنند که خیر و صلاح آنان در آن آرزو نیست.

 

شرح حدیث: خداوند به انسان نعمت­هایی عطا می­کند که حتی به فکر و ذهن او خطور نکرده که آرزویش را بکند و هیچ گونه درخواستی هم نکرده است؛ نعمت­های فراوانی که من نمی­خواستم و نمی­دانستم، ولی خداوند از روی فضل و رحمت خویش و بنا بر مصلحت و خیر انسان چه مادی و چه معنوی به او عنایت فرموده است. چه بسا انسان آرزویی می­کند و به دنبال آن می­رود و به آن هم می­رسد، ولی بعد از رسیدن به آن آرزو تازه مصیبت و گرفتاری او شروع شده و پشیمان می­شود.

 آرزو و درخواست نعمتی از خداوند نکردی ولی چون خیر تو در آن بود به تو داده است. گاهی نیز آرزو و درخواستی کردی و به بعضی از آن­ها رسیدی؛ اما دیدی وامصیبتا و بی­خود آرزو کرده­ای. مانند مال، مقام، فرزند، فلان همسر و... انسان که علم و قدرت کافی ندارد و خیر و صلاح خویش را آن­چنان که باید نمی داند، چه باید بکند؟! بهترین و تنها راه­حل این است که آرزوها و حاجت­های خود را نیز به عهده او بگذارد؛ زیرا خیر خود را تشخیص نمی­دهد که چه بخواهد تا به نفع او باشد؛ پس باید نفع و خیر را از خدا بخواهد تا او خودش انتخاب کند. ولی انتخاب راه درست و صحیح برعهده خود انسان است.

 نمی­شود که کارهای انسان شر باشد ولی از خداوند طلب خیر کند؛ زیرا نتیجه عمل شر، شر است. ولی ثمره و میوه خوبی، خیر و برکت است. انسان بگوید: «حسبُنا الله و نعمَ الوَکیل» و یا «اُفوِّضُ اَمری اِلَی الله»

---

[1]بحارالانوار، جلد 75 ، صفحه 243

 

سوره مبارکه علق

بسم الله الرحمن الرحیم 

سلام علیکم

 سوره هایی که به امید خدا از این به بعد بر روی وبلاگ درج میشوند مربوط به ترم دوم کلاس تحت عنوان "تفکر در قرآن " میباشد.

ان شاءالله که لطف حضرت حق شامل حالمان شود و سوره های این ترم بر جانمان نازل شود...

اولین سوره ایی که کار شد سوره مبارکه علق میباشد ان شاءالله مفید واقع شود.

سوره مبارکه علق به سه بخش تقسیم میشود: بخش اول آیات 1-8

بسم الله الرحمن الرحیم

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ( 1 )

خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ( 2 )

 اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ( 3 )

الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ( 4 )

عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ( 5 )

کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَىٰ ( 6 )

أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ ( 7 )

 إِنَّ إِلَىٰ رَبِّکَ الرُّجْعَىٰ ( 8 )

این الفاطمیون...

صل الله علیک یا فاطمه الزهرا (س)

ای کاش در این بیت بسوزم 

دارد دل و دین می برد از شهر شمیمی

افتاده نخ چادر او دست نسیمی

تسبیح دلم پاره شد آن دم که شنیدم

با دست خودش داده اناری به یتیمی

حتی اثر وضعی تسبیح و دعا را

بخشیده به همسایه، چه قران کریمی

در خانهء زهرا همه معراج نشینند

آنجا که به جز چادر او نیست گلیمی

ای کاش در این بیت بسوزم که شنیدم

می سوخت حریم دل مولا چه حریمی

آتش مزن آتش  در و دیوار دلش را

جز فاطمه در قلب علی نیست مقیمی

 

حالا نکند پنجره را وا بگذاریم

پرپر شود آن لاله زخمی به نسیمی

(سید حمیدرضا برقعی)

 

یا فاطر بحق فاطمه...

بسم رب الفاطمه...

حجت الاسلام میرباقری یک سخنرانی داشتن در ایام شهادت حضرت صدیقه (س) که پیشنهاد میکنم حتما مطالعه کنید هم فایل صوتی هم مکتوبش در سایت هیئت میثاق با شهدا هست ...

بنده هم یک چکیده ایی از مطالب رو اینجا ثبت میکنم اما بر محور فهم خودم از سخنرانی هست لذا توصیه میشه سه شب سخنرانی رو مطالعه کنید و اگر هر سه شب نشد لااقل شب سوم رو حتما بخونید...

سوره مبارکه عبس

بسم الله الرحمن الرحیم

چهره در هم کشید و روی برتافت. ( 1 )

از اینکه نابینایی به سراغ او آمده بود! ( 2 )

تو چه میدانی شاید او پاکی و تقوا پیشه کند، ( 3 )

یا متذکر گردد و این تذکر به حال او مفید باشد! ( 4 )

اما آن کس که توانگر است، ( 5 )

تو به او روی میآوری، ( 6 )

در حالی که اگر او خود را پاک نسازد، چیزی بر تو نیست! ( 7 )

اما کسی که به سراغ تو میآید و کوشش میکند، ( 8 )

و از خدا ترسان است، ( 9 )

تو از او غافل میشوی! ( 10 )

هرگز چنین نیست که آنها میپندارند، این (قرآن) تذکر و یادآوری است، ( 11 )

و هر کس بخواهد از آن پند میگیرد! ( 12 )

در الواح پرارزشی ثبت است، ( 13 )

الواحی والاقدر و پاکیزه، ( 14 )

به دست سفیرانی است ( 15 )

والا مقام و فرمانبردار و نیکوکار! ( 16 )

مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است! ( 17 )

(خداوند) او را از چه چیز آفریده است؟! ( 18 )

او را از نطفه ناچیزی آفرید، سپس اندازهگیری کرد و موزون ساخت، ( 19 )

سپس راه را برای او آسان کرد، ( 20 )

بعد او را میراند و در قبر پنهان نمود، ( 21 )

سپس هرگاه بخواهد او را زنده میکند! ( 22 )

چنین نیست که او میپندارد، او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نکرده است! ( 23 )

انسان باید به غذای خویش (و آفرینش آن) بنگرد! ( 24 )

ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، ( 25 )

سپس زمین را از هم شکافتیم، ( 26 )

و در آن دانههای فراوانی رویاندیم، ( 27 )

و انگور و سبزی بسیار، ( 28 )

و زیتون و نخل فراوان، ( 29 )

و باغهای پردرخت، ( 30 )

و میوه و چراگاه، ( 31 )

تا وسیلهای برای بهرهگیری شما و چهارپایانتان باشد! ( 32 )

هنگامی که آن صدای مهیب [= صیحه رستاخیز] بیاید، (کافران در اندوه عمیقی فرومیروند)! ( 33 )

در آن روز که انسان از برادر خود میگریزد، ( 34 )

و از مادر و پدرش، ( 35 )

و زن و فرزندانش، ( 36 )

در آن روز هر کدام از آنها وضعی دارد که او را کاملا به خود مشغول میسازد! ( 37 )

چهرههائی در آن روز گشاده و نورانی است، ( 38 )

خندان و مسرور است، ( 39 )

و صورتهایی در آن روز غبارآلود است، ( 40 )

و دود تاریکی آنها را پوشانده است، ( 41 )

آنان همان کافران فاجرند! ( 42 )